ای زن برخیز

ای زن برخیز ناقوس خردورزی در سراسر عالم طنین افکنده است حقوق خویش را دریاب.
زن ھاي این سرزمین، جنسیت ھای به زیر کشیده شده ی در سایه نیستند. کالاھای فروکاسته به فرع و
 در حاشیه،جنسھای در پوشش برای دیده نشدن و درخفا ماندگی.. براستی در حجاب و سایه ھا چیزی شدت نمی یاید وضعف و قدرتش عیان نمیشوند در سرپوشیدگی..تداوم در سایه زیستن ،ادامه ی ساده اندیشیدن است و روی برگرداندن از روئیت نور و رویش… از اینرو،خانم زیبا حق دارد ببینید و دیده شود، بشنود و شنیده شود و آزادانه سایه خود را بشکافد! چون او یک تابندگی تام است و تمام! به گفته سیمون دوبوار: “انسان زن به دنیا نمی آید، بلکه زن می شود” در یک جامعه فروکاھنده به استیصال…این اجتماع بدخیم و آلت به دست ماست که جنسیت را به جنس، زن را به زیر و زن بودگی را محرک کننده
گی صرف قلمداد می کند… “ھان ای زنان بشارت دھنده افغانزمین
ھمچون پیامبران پری گونه زیبا
نیاسایید و نیارامید
دلیری کنید و دلبری
و چیزی نیرومند و متعالی از خود برجای بگذارید
تا بر زمان غالب شوید!”
صدا در آزادی و صدا به آزادی می پیچد در گوش، فرو می خورد، بغض می شود در گلو…گره می خورد چشم ھای ترسان و آوازگا ِن رھا، اما لرزان و سرگردان دخترکان بی باک و باکیده…
میگویند ھنگام مواجه شدن با ترس خویش باید به د ِل ترس زد ، فریاد زد و آواز سر داد و ھنگام روبه رو شدن با تاریکی، باید به سیاھی دل زد و غرید تا ھراس به جا مانده، جا خالی کند از ظلمت وامانده خویش تا کشیده شود به روشنی..در اینجا آزادی از ھر جھت به صدا پیچ می خورد ھمانند پیچش نسیمی به گیسوان خرامان ،که رھایی ظریف و زنانه اما پریشان حالی بھ آن بخشیده است.. اگرچه ایستا ، در خفا، آرام و یواشکی…اما تکثیر شده در تک تک گوشی ھای ھمراه و گوش ھایی که منکوب شده اند از شنیدن صدای زیبا….زیبا نام دیگر زن است و به زیبایی کشیده شده نیز زاده از تبار آن ، اما نه در خفگی و نه به پوشیدگی اجبار… و می ِل زیبا ھمانند چھره و سیرت زیبا ، زین ِت زن است که به او طراوت زنده و صد چندان می بخشد که این میل باید دیده شود و به شنیده شدن درآید
به وضوح به خصوص در نسل نو…نسلی رویان و روی برگردان!
نسلی رویان که ھمچون چمن سبز بر زمی ِن داغ آزادی، خیره به آفتاب رشد می کنند، فراگیر میشوند و از سایه اسارت خود روی برمی گردانند..! اگرچه زیر پاھای ارتجاع له شوند اما ھیچگاه خشکیده نمیشوند… آنھا پا پس نمی کشند، آنھا پای آزادی نشسته اند !
طاھره حبیبی “فعال جامعه مدنی , فعال محیط زیست و تغییرات اقلیمی” کابل -افغانستان